عشق بازی با خدا

کلیپ حجاب در شهر❓❓ یا شهر در حجاب 💤💤

😎😎

تقدیم به نامزدهایی که مراقبت کردند چهره اشان وسیله تبلیغشان نباشد.

👌👌

کاری از مدرسه علمیه الزهرا (سلام الله علیها) یزد

پیوند: http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2732

 حدیث از طرق شیعه است که پیغمبر به فاطمه سلام‌اللَّه علیها فرمود: «یا فاطمه اننّی لم اغنی عنک من‌اللَّه شیئا(1)»؛ یعنی ای عزیز من! ای فاطمه من! نمیتوانم پیش خدا تو را از چیزی بینیاز کنم.

یعنی خودت باید به فکر خودت باشی، و او از دوران کودکی تا پایان عمر کوتاهش به فکر خود بود. شما ببینید آن حضرت چگونه زندگی کرده است! تا قبل از ازدواج که دخترکی بود، با آن پدرِ به این عظمت کاری کرد که کنیه‌اش را امّ‌ابیها - مادرِ پدر - گذاشتند. در آن زمان، پیامبر رحمت و نور، پدیدآورنده دنیای نو و رهبر و فرمانده عظیم آن انقلاب جهانی - انقلابی که باید تا ابد بماند - در حال برافراشتن پرچم اسلام بود. بیخود که نمیگویند امّ‌ابیها! نامیدن آن حضرت به این کنیه، به دلیل خدمت و کار و مجاهدت و تلاش اوست. آن حضرت چه در دوران مکّه، چه در دوران شعب‌ابی‌طالب - با آن‌همه سختیهاکه داشت - و چه آن هنگام که مادرش خدیجه از دنیا رفت و پیغمبر را تنها گذاشت، در کنار و غمخوارِ پدر بود. دلِ پیغمبر در مدّت کوتاهی با دو حادثه وفات خدیجه و وفات ابی‌طالب شکست. به فاصله کمی این دو شخصیّت از دست پیغمبر رفتند و پیغمبر احساس تنهایی کرد. فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها در آن روزها قدبرافراشت و با دستهای کوچک خود غبار محنت را از چهره پیغمبر زدود. امّ‌ابیها؛ تسلّی بخش پیغمبر. این کُنیت از آن ایام نشأت گرفت. (2)

——

1- التعجب من اغلاط العامه فی مسالة الامامه/ص94

2- بیانات مقام معظم رهبری، در تاریخ  73/9/3

✨مهدی(عج) جان✨

بی تو
       روزگار ما

                 شبی است
                              به بلندی یلدا

                                                اللّهم عجل لولیک الفرج

یلدا، امشب بلندترین شب سال است. نخستین شب زمستان و طولانی ترین شب، که همه ما خاطرات خیلی خوب و زیادی از این شب داریم.رسوماتی مثل دور هم جمع شدن، دید و بازدید، عیادت سالمندان و بیماران خاطرات زیادی را برایمان تداعی می کند. خوراکی هایی مثل هندوانه، انار، آجیل و… همه یادآور شب های بلند زمستان کودکیمان است.

مهمترین قسمت،

ادامه »

پیامبر اعظم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) بر اساس آیه کریمه «قُل هاتُوا بُرهانَکُم». (سوره نمل، آیه 64) بشریت را به استدلال منطقی دعوت می‌کند و حجّیت عقل را ذاتی می‌داند. به حدّی پیامبر (صلی‌الله علیه و آله و سلم) با منطق است که وسط جنگ با مشرکین یکی از آنان اجازه خواست و گفت: من پرسشی دارم و می‌خواهم راجع به اسلام پرسش کنم و پاسخی بشنوم. آیه آمد که به او فرصت و امنیت کامل بدهید و با احترام و امنیت او را همراهی کنید. (سوره توبه، آیه 6) و به‌دقت به پرسش‌هایش پاسخ بدهید و بعد هم او را با امنیت و احترام دوباره به جبهه خودش برگردانید تا خودش هر تصمیمی که خواست بگیرد، اگر در جبهه دشمن ماند، با او می‌جنگیم و اگر به ما پیوست او را می‌پذیریم.

این سیره پیامبر اکرم (صلوات‌الله‌علیه) این کلام مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) را به یادم آورد «بنده معتقد به جذب حدّ اکثری‌ام».

این جملات را باید در کنار این موضوع قرار داد که شک کردن فی حد نفسه عیب نیست چون شک زمینه رسیدن به یقین است ولی در شک ماندن باعث نابودی است.

اینکه جوان ما در بعضی از مسائل دچار شبهه و یا شک می‌شود فی حد نفسه عیب نیست. اینکه نتواند به جواب برسد و یا فکر کند جوابی برای سؤالش وجود ندارد و یا اصلاً دنبال جواب نرود این است که منجر به انحراف و خدای‌نکرده خروج از دین است. درصورتی‌که اگر به جواب صحیح برسد نه‌تنها ایمانش ضعیف نمی‌شود بلکه علاقه‌مند‌تر و ایمانش قوی‌تر می‌شود.

متن زیر مروری است بر دیدگاه‌ها و مواضع حضرت آیت الله خامنه‌ای درباره تقابل ملت ایران و دولت آمریکا، که پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR آن را در قالب پرسش و پاسخ‌ و به‌مناسبت روز دانشجو، تنظیم و منتشر کرده است.

خیلی چیزها اعم از معنویات و امور مادی برای انسان ارزش و افتخار است. برای یکی درجات بالای عرفانی و روحانی، دیگری منسب و مقام، یکی با مال، دیگری با حسب و نسب، یکی با علم، خانمها با زیور آلات و … بالاخره هرکدام از ما به چیزی افتخار می کنیم.

اتفاقات اجتماعی هم اینگونه اند. نهضتها و انقلابها هر کدام به چیزی ارزشمند می شوند. بسته به اینکه عامل آن نهضت مادی، انسانی و یا معنوی باشد ارزش آن قیام متفاوت می شود.

بعضی از چیزها نشانه می شوند برای درجه ای خاص و انسان به آن افتخار می کند. مثلا یک پلیس، یک روحانی و … که هر کدام لباس خاصی دارند و به آن افتخار می کنند. یک گروهبان می گوید شاید من به آن مقامات نرسیده باشم ولی این همان لباسی است که فلان مقام می پوشد. یک روحانی عادی می گوید این همان لباسی است که خواجه نصیرالدین، ملا صدرا، شیخ انصاری و … پوشیده اند. درست است که لباس به این طلبه افتخار داده است ولی کسانی بوده اند که آنها به این لباس افتخار داده اند و به جای اینکه این لباس ارزش آنها را بالا ببرد، آنها این جایگاه را مفتخر و مرتفع کرده اند.

عنصر امر به معروف و نهی از منکر به نهضت حسینی ارزش داد، اما امام حسین (علیه السلام) هم به امر به معروف و نهی از منکر ارزش داد. امام حسین (علیه السلام) این اصل را به نحوی اجرا کرد که شان این اصل بالا رفت و یک تاج افتخار به سر اصل امر به معروف و نهی از منکر نهاد. اینجاست که خورشید هم وام دار او می شود.

حالا من هم هر وقت سختی امر به معروف و نهی از منکر برایم سنگین می شود، با افتخار به اینکه راهی می روم که اربابم حسین (علیه السلام) زینت آن شده است، راه را برخود هموار می کنم و با خود می گویم اگر به زبان می گویم «یالَیتَنی کُنتُ مَعَک»، در این زمان هم سعی دارم با شما باشم.

————————————–

برگرفته از کتاب حماسه حسینی جلد1، اثر استاد شهید مرتضی مطهری با تلخیص و تصرف

شما می توانید جهت دانلود فایل صوتی این کتاب برروی اسم کتاب کلیک کنید.

خداوند زیباست و زیباییها را دوست دارد.

امام علی (علیه السلام) فرمودند: «اَلتَّجَمُّل مِن اَخلاقِ المُؤمِن»

تجمل از اخلاق مومنان است.

میزان الحکمة، ج 2، ص 776.

ادامه »

روز اول ذی الحجه است و من رو به یاد یه رویداد مهم تاریخی انداخت. امروز سالگرد پیوند دو نور آسمانی بود وخوب که فکر کردم دیدم اثرات شگفت انگیز این ازدواج خوش یمن تا قیامت جهان را منور کرده و این بهانه خوبی شد که سفری کنم به اول ذی الحجه سال دوم هجرت.

اینجا خانه وحی و محل رفت آمد فرشتگان است. در گوشه ای می نشینم. چند تن از بزرگان قریش را می بینم که در حال گفت و گو با نبی مکرم اسلام هستند. پیامبر از بعضی روی برمی گرداند. و با بعضی با زبان و اشاره جواب رد می دهد. کمی نزدیکتر می شوم. موضوع چیست؟

ادامه »

تا حالا شده از طرف یه آدم خیلی مهم براتون کارت دعوت بیاد؟ نه برای مهمونی!!! میگه بیا پیش من زندگی کن. خودم هواتو دارم، دستتو میگیرم و … بعد از چند سال که پیشش موندی از بزرگی اون تو هم بزرگ میشی و به موفقیتهای زیادی می­رسی. کارهایی میکنی که خودت هم باورت نمیشد. با خودت میگی حتما من یه کار خیری به درگاه خدا کرده بودم که خدا این همه لطف و عنایت رو نصیب من کرده.

حالا داستان 2 نفر که اینجوری دعوت شدن رو ببین:

1-     فرزند برومند آقای حاج شیخ عبدالکریم حایری اعلی اللَّه مقامه مرحوم آیت اللَّه آقای حاج شیخ مرتضی حایری اعلی اللَّه مقامه می گویند:

پدر تا آن جا که من یاد دارم با قرآن استخاره نمی کردند ولی  پس از اصرار عدّه ای از علما و اهالی قم و اهالی تهران، بالای سر حضرت معصومه سلام اللَّه علیها برای ماندن در قم استخاره کرده بودند و این آیه آمده بوده است: وَأتُونی بِاَهْلِکُمْ اَجْمَعینَ؛

این آیه خطاب حضرت یوسف به برادران است، که به آنان فرمود: همه اهل و بستگان خود را نزد من بیاورید.

این استخاره در کنار قبر حضرت معصومه سلام اللَّه علیها بدون هیچگونه اجمال و ابهامی مرحوم ایشان را به اقامت و آوردن اهل و بستگان خود امر کرد. لذا ایشان که پیش از این در اراک حوزه علمیه تاسیس نموده و عده ای را گرد شمع وجود خود جمع نموده بودند، بستگان خود را به آمدن به قم فرامی خواند، در نتیجه عزم بر ماندن کرده و بالاخره چنین حوزه علمیّه با عظمتی را تشکیل می دهند.

هر دو حوزه اراک و قم به دست یک نفر احداث و تأسیس شده است، ولی این کجا و آن کجا؟!! این چه سرّی است و چه رمزِ نهانی دارد؟!

2- - مرحوم آیت اللَّه العظمی آقای بروجردی اعلی اللَّه مقامه در اواخر سال 1361 ه’ق مبتلا به بیماری سختی می شوند و قرار می شود که در تهران عمل کنند. هنگام حرکت از بروجرد، وضع مزاجی ایشان سخت بوده و در حالت بیهوشی بودند ولی ناگهان در وقت شب از خواب بیدار و از داخل اتومبیل نظرشان به چراغ های شهر قم می افتد، می پرسند اینجا کجاست؟ همراهان به عرض می رسانند: اینجا قم است. منظره چراغ های شهر قم در آن دل شب اثر عمیقی در دل ایشان می گذارد و قصد می کنند که اگر از این بیماری شفا یافتند، بقیّه عمر را در کنار مرقد منوّر حضرت فاطمه معصومه سلام اللَّه علیها به سر ببرند.

بالاخره خداوند به برکت حضرت معصومه سلام اللَّه علیها آن بزرگوار را شفا می دهد و از این رو بعد از علاج بیماری به قم می آیند و آن تحوّل عظیم علمی و فرهنگی را در حوزه به وجود می آورند. و علما و مجتهدین بسیاری را پرورش داده، صدای روحبخش اسلام و تشیّع را به گوش جهانیان رسانیدند.

جالب آنکه ایشان نیز  طی بیش از چهل سال زندگی خود در بروجرد حوزه علمیه ای در آنجا بنا نهادند و سپس به قم مهاجرت نمودند.

هديه به ساحت مقدس امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) 20 توصيف از ايشون كه در ادعيه و زيارات مختلف اومده و هركدوم باري از معاني و كلي حرف براي زدن داره را براي استفاده خودم و عزيزان قرار مي دهم.

1- السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللَّهِ الَّذِي يَهْتَدِي بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ يُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ
سلام بر تو اى نور خدا كه رهجويان به آن نور ره میيابند و به آن نور از مؤمنان اندوه و غم زدوده میشود

ادامه »

یک سال قحطی بزرگ در مکه رخ داد. در آن زمان ابوطالب عموی پیامبر دارای عائله زیاد و هزینه سنگینی بود.

چون كه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم در سنين كودكى - پس از درگذشت عبدالمطلب - در خانه عمويش ابوطالب و تحت كفالت او بزرگ شده بود، مى‏خواست با تربيت يكى از فرزندان او، زحمات وى و همسرش فاطمه بنت اسد را جبران كند و از ميان فرزندان او نظر به على علیه السلام داشت که در آن زمان کمتر از هشت یا ده سال نداشته است.

حضرت محمد به عموی دیگر خود «عباس» که از ثروتمندترین افراد بنی هاشم بود، پیشنهاد کرد که هر کدام از ما یکی از فرزندان ابوطالب را به خانۀ خود ببریم تا فشار مالی ابوطالب کم شود، عباس موافقت کرد، و هردو نزد ابوطالب رفتند و موضوع را با او در میان گذاشتند.

ابوطالب با این پیشنهاد موافقت کرد. در نتیجه عباس، «جعفر» و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم «علی» را به خانه خود برد. علی علیه السلام همچنان در خانۀ آن حضرت بود تا آنکه خداوند او را به نبوت مبعوث فرمود و علی علیه السلام او را تصدیق کرد و از او پیروی نمود.(1)

پیامبر پس از گرفتن علی علیه السلام فرمود: همان را برگزیدم که خدا او را برای من برگزید.

امام على علیه السلام در دوران خلافت خود، در خطبه «قاصعه» به اين دوره تربيتى خود اشاره نموده و مى‏فرمايند:

«شما (ياران پيامبر) از خويشاوندى نزديك من با رسول خدا و موقعيت خاصى كه با آن حضرت داشتم آگاهيد و مى‏دانيد موقعى كه من خردسال بودم، پيامبر مرا در آغوش مى‏گرفت و به سينه خود مى‏فشرد و مرا در بستر خود مى‏خوابانيد به طورى كه من بدن او را لمس مى‏كردم، بوى خوش آن را مى‏شنيدم و او غذا در دهان من مى‏گذارد.
من همچون بچه‏ اى كه به دنبال مادرش مى‏رود، همه جا همراه او مى‏رفتم، در هر روزی از فضائل اخلاقی خود ، نشانه ای می افراشت (آشکار می نمود) و پیروی از آن را به من امر می فرمود و در هر سالی در حراء (پیش از رسالتش) اقامت می نمود ، من او را می دیدم و غیر من نمی دید .

در آن زمان اسلام در خانه ای نیامده بود مگر خانه رسول خدا و خدیجه و من سوم ایشان بودم ؛ نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوت را استشمام می کردم …»(3)

برگرفته از کتاب سیره پیشوایان(نگرشی بر زندگانی اجتماعی،سیاسی و فرهنگی امامان معصوم علیهم السلام)، نویسنده: مهدی پیشوایی با مقدمه استاد جعفر سبحانی، ص 26.

—————————–

1- به منابع زیر مراجعه کنید:
- ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، 1399 ه.ق ، ج 2، ص 58.
- هشام، عبدالملک، السیره النبویه، تحقیق: مصطفی السقاء، ابراهیم الابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، قاهره، مکتبه مصطفی البابی الحلبی (افست مکتبه الصدرتهران)، 1355 ه.ق، ج 1،ص262.
- طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، دارالقاموس الحدیث، (بی تا) ج 2، ص 213.
- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، چاپ اول، قاهره، دار احیاءالکتب العربیه، 1387 ه.ق، ج13، ص119.

2- ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، نجف اشرف، منشورات المکتبه الحیدریه، (بی تا)، ص 15.

3- نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه 192

در آستانه میلاد امام محمد تقی جواد الائمه (علیه السلام) چند جمله کوتاه در فضیلت آن حضرت و چند حدیث کوتاه از این امام همام را تقدیم پیشگاه مقدس امام غریب علی ابن موسی الرضا(علیه السلام) می نمایم.

ادامه »

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا زَیْنَ الْأَبْرَارِ

سلام بر تو اى زیور نیکان

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَلِیلَ الْأَخْیَارِ

سلام بر تو اى‏ چکیده خوبان

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عُنْصُرَ الْأَطْهَارِ

سلام بر تو اى عنصر پاکان

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ الرَّحْمَنِ

 سلام بر تو اى حجت رحمن

جعفر بن رزق الله نقل كرده: يك نفر نصرانى را پيش متوكل آوردندكه با زنى مسلمان زنا كرده بود، متوكل خواست به او اقامه حد كند، كه اسلام آورد، در اين باره مسأله‏اى پيش آمد كه آيا حد بزنند يا نه؟

يحيى بن اكثم قاضى گفت: حد از او ساقط شد، زيرا ايمان آوردن شرك و زناى او را از بين برده است، بعضى گفتند: بايد به او سه حد زد، و بعضى فتواى ديگرى دادند، متوكل گفت: مسأله را از ابى الحسن عسكرى بپرسيد، در اين خصوص به امام نامه‏ اى نوشتند.

امام هادی (علیه السلام) در جواب نامه مرقوم فرمودند: بزنند تا بميرد. يحيى بن اكثم و ساير فقهاء آن را قبول نكرده و به متوكل گفتند: يا اميرالمؤمنين! از علت اين فتوا بپرس، چون چنين چيزى در كتاب و سنت نيامده است .

متوكل به آن حضرت نوشت: فقهاء اين فتوا راقبول نكرده و گفتند: روايتى در اين باره نقل نشده و آيه‏ اى در قرآن يافته نيست. بفرماييد چرا فرموده‏ ايد: بزنند تا بميرد؟ امام علی النقی (علیه السلام) در جواب نوشتند: «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم فَلَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْ‌نَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِ‌كِينَ. فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا ۖ …» (مؤمن: 84 و 85).

پس چون سختى [عذاب‌] ما را ديدند گفتند: «فقط به خدا ايمان آورديم و بدانچه با او شريك مى‌گردانيديم كافريم.»  و[لى‌] هنگامى كه عذاب ما را مشاهده كردند، ديگر ايمانشان براى آنها سودى نداد.

متوكل با ديدن آن جواب دستور داد: او را زدند تا مرد.(1) ناگفته نماند: اين استفاده بخصوصى است كه امام صلوات الله عليه از آيه شريفه كرده است يعنى همانطور كه ايمان مشركان عذاب خدا را از آنها باز نداشت، اسلام آوردن اين نصرانى نيز حد را ساقط نمى‏كند.

برگفته از سایت راسخون

1- احتجاج طبرسى: ج 2 ص 454.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى
پروردگارا درود فرست بر رهبر اهل تقوى

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِكَ‏
پروردگارا درود فرست بر برگزيده از بندگان خاصت

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلَماً لِعِبَادِكَ
پروردگارا درود فرست بر علم و مرجع رشد و هدايت بندگانت

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُنَاراً لِبِلاَدِكَ
پروردگارا درود فرست بر چراغ روشن شهر و ديارت

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُسْتَوْدَعاً لِحِكْمَتِكَ‏
پروردگارا درود فرست بر محل وديعه علم و گنجينه حكمتت

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُتَرْجِماً لِوَحْيِكَ
پروردگارا درود فرست بر ترجمان و مبين حقايق وحى تو

1- امام محمد باقر (علیه السلام): پاداش صدقه وکمک به نیازمندان در روز جمعه برتری دارد ؛همانگونه که روز جمعه نسبت به دیگر روزهای هفته دارای برتری است. اعیان الشیعه،ج1،ص653،انوار البهیه،ص141

2- امام محمد باقر (علیه السلام): هیچ کار نیکی بهتر از رسیدگی به برادران و آشنایان نیست.احقاق الحق،ج12،ص174

3- امام (باقر علیه السلام):«از قدرت خداوند بترس و حیا کن از او که به تو نزدیکتر است»(بحارالانوار،ج68،ص336)

4- امام محمد باقر (علیه السلام):چون خداوند نعمتى بر تو ارزانى داشت بگو: «الحمد للّه» و چون كارى تو را اندوهگين ساخت بگو: «لا حول و لا قوة الا باللّه» و چون رزق و روزى بر تو تنگ شد بگو: «استغفر الله» (سيره معصومان،سيد محسن امين عاملى،ترجمه‏ :على حجتى كرمانى‏:تهران:سروش،1376،ج‏6،ص:46)

5- امام محمد باقر (علیه السلام): همه جنبدگان حتی ماهیان دریا بر طالب علم سلامی می فرستند.(بحارالانوار،ج1،ص137)

6- امام محمد باقر (علیه السلام): از اخلاق مومن چاپلوسی و حسادت نیست مگر در فراگرفتن علم و دانش

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا باقِرَ عِلْمِ النَّبِیّینَ
سلام بر تو اى شکافنده علم پیامبران

1- قرطى [شاعر دانشمند] می گويد:
يا باقر العلم لاهل التّقى و خير من لبّى على الاجبل‏
«اى شكافنده علم، براى پرهيزكاران، و اى بهترين كسى كه بر كوههاى مكّه لبّيك گفت»

2- در زبان عرب آن حضرت به باقر شهرت داشت چون علم را می شکافت و اهل آن را می شناخت و شاخه های علم را گسترش می داد . در زبان عرب نیز «تبقر» به معنی توسع «گسترش داد» آمده است. [فی رحاب ائمه اهل البیت،ص-10و11]

3- عبد الله عطاء در مورد گستردگی دانش امام می گوید: هرگز دانمشندان را بی مقدار جز در محضر محمد بن علی علیه السلام ندیدم و من خود حَکَم بن عُتیبُه را با آن جایگاه بلندی که در دانش نزد مردم داشت در برابر آن جناب به سان کودکی یافتم که پیش روی استاد زانو زده باشد. (ارشاد،ج2،ص230؛کشف الغمه،ج2،ص329 - منتهی الامال،ص133)

4- حضرت امام صادق عليه السلام مى فرمايد: هرگاه پدرم را حادثه اى محزون مى كرد، زنان و كودكان را جمع مى كرد، سپس دست به دعا برمى داشت و آنان آمين مى گفتند.

5- امام باقر علیه السلام هرگز از صله (رسیدگی) به برادران دینی و کسانی که برای حاجت نزد او می آمدند، ملول و خسته نمى شد.

6- توجه امام باقر علیه السلام به ظاهری آراسته و بی آلایش به نحوی بود که گاهی باعث شگفتی اطرافیانشان می شد.

7- در روایات بسیار آمده است که: امام باقر علیه السلام از خشیت خداوند بسیار می گریست به گونه ای که محاسن شریفش خیس می شد.