عشق بازی با خدا

یلدا، امشب بلندترین شب سال است. نخستین شب زمستان و طولانی ترین شب، که همه ما خاطرات خیلی خوب و زیادی از این شب داریم.رسوماتی مثل دور هم جمع شدن، دید و بازدید، عیادت سالمندان و بیماران خاطرات زیادی را برایمان تداعی می کند. خوراکی هایی مثل هندوانه، انار، آجیل و… همه یادآور شب های بلند زمستان کودکیمان است.

مهمترین قسمت،

قصه هایی است که عبرت‌ها و درس‌های بی شماری را به ما یاد می داد.

ولی آن چیزی که همیشه اتفاق می افتاد این بود که بالاخره این شب هم با تمام طولانی بودنش، صبح می شد. آفتاب طلوع می کرد و یادآور می شد که « پایان شب سیه سپید است».

زمستان می رود و رو سیاهی اش به زغال می ماند. این ضرب المثل ها را خیلی شنیده ایم. واقعاً همین طور است. همه ما به عینه درک کرده ایم که سختی ها ماندنی نیستند. نه سیاهی یلدا ماندنی است و نه سرمای زمستان.

شاید یکی از دلایل بزرگداشت یلدا همین باشد؛ «امید». یلدا به ما یادآوری می کند که به آمدن صبح ایمان داشته باشیم، آنگاه تحمل سختی های شب آسان خواهد بود.

خداوند متعال در آیه 53 سوره زمر می فرماید: «لا تَقنَطوا مِن رَحمَه الله؛ از رحمت خداوند نومید مشوید.» به راستی امید، منشأ تمام تلاش ها و حرکت های انسان است. امید روزنه ای است که در نهایت، تمام تاریکی ها را در می نوردد و سیاهی ها را از بین می برد.

احساس امید به آینده روشن، احساسی نیکو و پرنشاط در انسان به وجود می آورد. امید موتور محرک انسان است؛ اگر آن را از زندگی بشر حذف کنیم، دیگرهیچ نقطه مثبتی در مسیر تلاش های او وجود نخواهد داشت.

«در نا امیدی بسی امید است». ولی نباید با این بهانه دست از کار و تلاش کشید و فقط منتظر تغییر شرایط بود. میوه شیرین و گوارای درخت امید آن گاه به بار می نشیند که با تلاش و فعالیت آبیاری شده باشد. امام علی علیه السلام می فرمایند: «از کسانی مباش که بدون عمل به آخرت امیدوار است».

پس یلدای شبهای دنیا را با تلاش و عمل صالح، به روشنایی ابدیت گره بزنیم.

—————–

برگرفته از ماهنامه الکترونیکی مبشران (کاری از ستاد مبشر غدیر شهرداری یزد)