قطره ای از اقیانوس بی کران
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا باقِرَ عِلْمِ النَّبِیّینَ
سلام بر تو اى شکافنده علم پیامبران
1- قرطى [شاعر دانشمند] می گويد:
يا باقر العلم لاهل التّقى و خير من لبّى على الاجبل
«اى شكافنده علم، براى پرهيزكاران، و اى بهترين كسى كه بر كوههاى مكّه لبّيك گفت»
2- در زبان عرب آن حضرت به باقر شهرت داشت چون علم را می شکافت و اهل آن را می شناخت و شاخه های علم را گسترش می داد . در زبان عرب نیز «تبقر» به معنی توسع «گسترش داد» آمده است. [فی رحاب ائمه اهل البیت،ص-10و11]
3- عبد الله عطاء در مورد گستردگی دانش امام می گوید: هرگز دانمشندان را بی مقدار جز در محضر محمد بن علی علیه السلام ندیدم و من خود حَکَم بن عُتیبُه را با آن جایگاه بلندی که در دانش نزد مردم داشت در برابر آن جناب به سان کودکی یافتم که پیش روی استاد زانو زده باشد. (ارشاد،ج2،ص230؛کشف الغمه،ج2،ص329 - منتهی الامال،ص133)
4- حضرت امام صادق عليه السلام مى فرمايد: هرگاه پدرم را حادثه اى محزون مى كرد، زنان و كودكان را جمع مى كرد، سپس دست به دعا برمى داشت و آنان آمين مى گفتند.
5- امام باقر علیه السلام هرگز از صله (رسیدگی) به برادران دینی و کسانی که برای حاجت نزد او می آمدند، ملول و خسته نمى شد.
6- توجه امام باقر علیه السلام به ظاهری آراسته و بی آلایش به نحوی بود که گاهی باعث شگفتی اطرافیانشان می شد.
7- در روایات بسیار آمده است که: امام باقر علیه السلام از خشیت خداوند بسیار می گریست به گونه ای که محاسن شریفش خیس می شد.